Οδεύοντας προς το τέλος της σεζόν , η ομάδα όπως λέγεται ,έχει ξεμείνει από στόχους. Δεν καταφέραμε να φτάσουμε στη πεντάδα, δεν θα υποβιβαστούμε.
Αφού λοιπόν δεν χτυπάμε Ευρώπη και δεν κινδυνεύουμε, προς τι ο λόγος να κοπιάσουμε?
Βγάζουμε τις υποχρεώσεις μας και ξεκινάν οι διακοπές. Αυτό θα πρέπει να σκέφτηκε η πλειοψηφία της ομάδας μας, δεν εξηγείται αλλιώς το πράγμα.
Το θέμα δεν είναι τόσο ότι με αφορμή τα παραπάνω παρουσιασθήκαμε αδιάφοροι, διασυρθήκαμε από τη Λάρισα και με βάση τη λογική θα καταλήξουμε στη 12η θέση στο πρωτάθλημα.
Το θέμα είναι ότι δεν αναπροσαρμόσαμε τους στόχους μας, δεν ανανεώσαμε το λόγο που παίζουμε στη Super League, ώστε τουλάχιστον να βρούμε του χρόνου τα όποια θετικά προέκυπταν απο μια αξιοπρεπή πορεία.
Θα μπορούσαμε να στοχεύσουμε στη τιμητική 6η θέση ώστε να έχουμε μια καλή αφετηρία για του χρόνου και βεβαίως να βγούμε κερδισμένοι από το σύστημα πριμοδότησης της Super LEAGUE. Θα διατηρούσαμε το σχετικά καλό κλίμα στους φιλάθλους, ιδιαίτερα μετά το Χ με την ΑΕΚ, άρα θα υπήρχε κίνηση στα διαρκείας. Θα εκμεταλλευόμασταν τη πολύ αξιόλογη ενέργεια του 1 διαρκείας +ένα φίλος (μάλλον μπούμερανγκ μας γύρισε), θα κερδίζαμε όλα αυτά τα παιδιά που ήρθαν με προσκλήσεις να δουν το Πανιώνιο, ακόμα θα δίναμε και μια θετική εντύπωση στους εκπρόσωπους των μεταναστών που ήρθαν για πρώτη φορά στο γήπεδο μας.
Το σημαντικότερο όλων, είναι ότι πείθεις την ομάδα, τους παίκτες , τους φιλάθλους, το προσωπικό, ότι στοχεύουμε ψηλά και ότι ο στόχος της παραμονής απλά δεν είναι αποδεκτός. Διότι εαν συνηθίσεις στην ιδέα του ότι κάθε χρόνο παλεύεις μόνο για τη παραμονή, αργά η γρήγορα θα μικρύνεις και θα συμβεί το μοιραίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου